عبدالرضا فرجی راد، دیپلمات پیشین؛ زدودن فقر از چهره چین را محصول نگاه رهبران این کشور در حوزه سیاست خارجی می داند. فرجی راد توضیحات خود در این رابطه را با نقل یک روایت آغاز کرد: روایت مشهوری وجود دارد و می گوید وقتی مائو در بستر مرگ بود مسئولین رده بالا را فرا می خواند و می گوید اگر می خواهید چین به توسعه برسد، ۵۰ سال با دنیا مدارا کنید و سعی کنید از جهان بهره ببرید. این داستان صحت داشته باشد یا نه؟! رهبران بعد از مائو کشور را بر این اصل و در مدار توسعه مدیریت کردند.
فرجی راد با اشاره به فرهنگ چینی ها نظم در این ملت را یکی از عوامل موفقیت های اقتصادی چین می داند. وی گفت: نظمی که در شرق آسیا وجود دارد در جهان مثال زدنی است. اوج این نظم در چین دیده می شود و به توسعه این کشور کمک کرده است. اما قبل از نظم، مدارای چین با جهان بود که باعث شد کشورهای بزرگ دنیا روی چین که جمعیت عظیم و نیروی کار ارزانی داشت، سرمایه گذاری کند.
وی افزود: چین امروز از نظر سرمایه گذاری در ۱۴۰ کشور دنیا نفوذ دارد. نظم چینی منجر شده کشور های مختلف دنیا به همکاری با این کشور مشتاق باشند. سخت کوشی و خوش قولی، قیمت های پایینتر، سرعت بالا در انجام کارها، تنوع بالای محصولات و دیگر ویژگی های چینی ها جهان را به سوی آنها متمایل کرده است. چین ۴۰ تا ۵۰ سال تا جاییکه توانست از تکنولوژی و سرمایه ای که در دنیا وجود داشت استفاده کرد و به چنین مرحله ای از توسعه و پیشرفت رسید.
دیپلمات پیشین وزارت امور خارجه ایران گفت: آمریکا در زمان اوباما متوجه شد که چین با چه سیاستی به توسعه رسیده است و گویی به یکباره با طرحی پنهان در سیاست های اقتصادی چین روبرو شدند. از این رو در صدد کند کردن سرعت رشد و توسعه چین برآمدند اما تا به امروز به این هدف نائل نشده اند و چین با عزم و اراده ای بیشتر به خط ابرقدرت های جهان نزدیک می شود.
فرجی راد با اشاره به الگوی موفق چین در فقرزدایی افزود: سیاست فقر زدایی در چین الگوی بسیار موفقی است که کشورهای بسیاری از جمله هند آن شیوه را دنبال می کند و اجرای همین برنامه منجر به رشد و توسعه کشور ها است. جالب این است که چین برای بهبود وضعیت اقتصادی اش، سیاست های ریاضت اقتصادی را در پیش نگرفت و برعکس عمل کرد و با وجود کمونیستی بودن درهای کشور را باز کرد. چین بیشترین استقبال را از سرمایه های غرب داشت.
وی در پایان تصریح کرد: درهای اقتصاد زمانی باز می شود که درهای سیاست خارجی گشوده شوند و ارتباطات اقتصادی گسترده شوند. ریاضت اقتصادی قفل فقر را نمی شکند، بلکه تصمیمات در حوزه سیاست خارجی گشایش ایجاد می کند. چین با وصیت مائو یعنی مدارا با جهان، فقر را از زندگی صد ها میلیون چینی حذف کرد.
